Mijn avontuur komt steeds dichterbij. Morgen is de dag dat mijn ouders mij achterlaten in Rotterdam. Daar ga ik een week lang ploeteren om het hele concert voor te bereiden.
Op het moment ben ik bezig met het inpakken van mijn tas. Er moet een hoop mee (alles voor 3 weken lang) De afgelope tijd is mijn kleding kast steeds zwarter geworden. Voor het concert moeten wij helemaal in het zwart gekleed zijn, maarja om ongeveer 10 concerten in hetzelfde te staan lijkt mij ook geen pretje. Een stapel zwarte tshirts verdwijnt straks uit mijn kast naar de tas die klaar staat.
Altijd als je je tas inpakt komt het dichtbij. Voor een bepaalde tijd je kamer achterlaten, je ouders, je vrienden en voor mij ook het volleyballen. Je laat het allemaal achter in de hoop dat het er nog net zo bij staat als je terug komt. Dat alleen jij degene bent die door geleefd heeft, die even er tussen uit is geweest.
Ik vind het heerlijk om altijd weer thuis te komen.
Nu mag ik eerst drie weken gaan genieten, leren en van God getuigen.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten